อาทิตย์ อัสดง เตือนสติชาวเกษียณ
ลีกาซิง อภิมหาเศรษฐีของฮ่องกง นักธุรกิจ อสังหาริมทรัพย์ ร่ำรวยอันดับ ๑ ของฮ่องกง ต่อเนื่องยาวนาน. ตลอดชีวิตที่ผ่านมา. เขาป็นมนุษย์บ้างานอย่างหนัก. จวบจนเข้าสู่ปัจฉิมวัย อายุ ๙๒ ปี จึงประกาศวางมือ เกษียณจากหน้าที่การงาน ไปเมื่อปี พ.ศ. 2561 ท่ามกลางสุขภาพย่ำแย่ และป่วยหนัก ขณะที่พักรักษาตัวในห้องคนป่วย. ได้เขียนบทกวีจีน ในหัวข้อว่า”อาทิตย์ อัสดง” เพื่อเตือนสติแก่บรรดาผู้เกษียณอายุราชการทั้งหลายและบุคคลทั่วไปให้สำนึกก่อนสายเกินแก้. ไม่ต้องโทษตัวเองว่า
รู้ งี้ จะละสิ่งนี้ จะไม่ทำสิ่งนั้น เป็นต้น.
ในบทกวีนิพนธ์ เขียนไว้รวม ๑๕ ข้อ ดังต่อไปนี้ .-
๑. ลิขิตฟ้ากำหนดมา. ชีวิตทุกคนมาจากศูนย์ ดำเนินไปในทิศทางใด ยากดี. มีจน. รุ่งเรืองหรือรุ่งริ่ง. สุดท้ายต่างจบลงที่เลขศูนย์
๒. ยามแก่ชรา เวลาเหลือน้อย. อย่าคาดหวังร่ำรวยเงินทอง แม้ชีวิตยังเหลืออยู่. หรือหลัง. ความตาย สมบัติพัสถาน จะยังมีสิ่งใดเป็นของเจ้าล่ะ ? ต้องตระหนักรู้สัจธรรมความจริง. อย่าได้หลงผิด. หลอกตัวเอง
๓.รู้จักเพียงพอ. ย่อมเกิดสุข. ชีวิตวัยชราต้องสงบสุข. ไม่ตื่นเต้น ดีใจกับความร่ำรวย ไม่เศร้าสร้อย เสียใจเพราะยากจน. ยอมรับตามสภาพที่แท้จริง
๔. ไม่มักใหญ่ใฝ่สูง. ก่อศึกแย่งชิง. ชีวิตคนนั้นแสนสั้น. ดั่งความฝัน. เหมือนปุยเมฆ หมอกควัน ล่องลอยจางหาย. ลับไป
๕. ดวงตะวัน ดวงจันทร์. กาลเวลา และกระแสน้ำ หมุนเวียน ผันแปรไปตลอดกาล
เคหะสถาน ที่ดิน ไร่นา ล้วนสลับ. สับเปลี่ยนเจ้าของถือครอง. เป็นมาตราบนิจนิรันดร์
๖. สายใยรัก ความรักความเอื้ออาทรที่มีต่อกัน เมื่อสิ้นใจ ก็สิ้นสลาย หายเข้าไปในปล่องควัน เมรุเผาศพ. เงินทองมากเพียงใดก็นำไปไม่ได้
๗. ชื่อเสียง. ดีงาม หรือ เลวร้าย ชัยชนะ หรือพ่ายแพ้ ผลได้หรือผลเสีย . ต่างสะดุดหยุดลง. เมื่อชีวิตปิดฉากจบลงที่ปลายทาง
๘. ยศฐาบรรดาศักดิ์. อำนาจวาสนา บุญบารมี ไม่มีใครยึดครองได้ตลอดไป. .สุดท้าย รวยก็จบ. จนก็จบ. ต้องตระหนักรู้ตัวตนที่แท้จริง ชีวิตก็เป็นเพียงเช่นนี้นั่นเอง
๙. ฤดูวสันต์ผันผ่านตามด้วย คิมหันต์ ถึงสารท. และเหมันต์ ฤดูกาล ทั้ง ๔ อีกทั้ง น้ำขึ้นน้ำลง หมุนเวียน เปลี่ยนผ่านไม่จบสิ้น. มองทะลุ ทุกมิติชีวิตคน. ทุกๆ ครัวเรือนต่างมีปัญหาที่แตกต่างกันไป ต้องยอมรับ และอย่าทุกข์ระทมขมขื่น. ผูกเจ็บฝังใจ. ไว้ทำไย ?
๑๐. การมีบุตรชาย – หญิง. เป็นภาระหน้าที่ของพ่อแม่. เลี้ยงดูอุ้มชูในอ้อมกอด. ย่อมเป็นสุข
ลูกหลานต่างมีบุญวาสนาของตน. อย่าควบคุมบังคับเหมือนใส่กรง. ยามแก่มีสุขภาพดีก็สุขแล้ว
๑๑. ชีวิตมนุษย์เสมือนผึ้งน้อย. เช้าโน่น. เย็นนี่ ตระเวนดูดน้ำหวานจากเกสรดอกไม้. สร้างสมเป็นน้ำผึ้ง. เหนื่อยยากมาทั้งชีวิตเพื่อใคร ? วาระสุดท้ายกลับสูญเปล่าไร้ค่าส่วนตน. มองเห็นธาตุแท้. รู้เช่นเห็นชาติ. ควรผ่อนคลายการขับเคี่ยว. ลดละแย่งชิง ทะนุถนอม รักษากายใจ. เพื่อความสุขสมบูรณ์ในวัยชรา ดั่งใจปอง
๑๒. มองจากไกลเห็นโรงพยาบาลคล้ายสวรรค์ มองเข้าใกล้ เหมือนธนาคาร. ดึงดูดกอบโกยทรัพย์ นับไม่ถ้วน. เข้าไปเหมือนห้องขัง. ต้องป้องกันอย่าเข้าใกล้โดยเด็ดขาด
๑๓. สุขภาพดีเป็นสินทรัพย์นับไม่ถ้วน. สุขภาพดีเหมือนออมทรัพย์. โรคภัยไข้เจ็บ คือการกู้เงิน- ใช้หนี้. ป่วยหนักอาจล้มละลายหมดตัว ไม่ใช่พูดล้อเล่น เดี๋ยวจะสายเกินแก้
๑๔. ลุกขึ้นปกป้องสุขภาพ ไม่นอนรอให้ใครมาหลอกเอาเงินไป. ไม่ดูแลสุขภาพ. เท่ากับเลี้ยงดูหมอ. ช่วยเหลือโรงพยาบาล มองการณ์ไกล รักครอบครัว ต้องรักษาตัวตนก่อน
๑๕. ชีวิตนั้นแสนสั้น. อย่ามัว วุ่นวายกับการหาเงินหาทอง แม้มีมากเพียงใด ก็ใช้ห้าม ตะวันตกดินไม่ได้. เงินทองซื้อสุขภาพไม่ได้ ความเป็นความตาย เป็นดวงชะตากรรม. มั่งคั่งร่ำรวยเป็นลิขิตฟ้า
ยากจะฝ่าฝืน นำพา แม้บุญไม่มาดิ้นไปก็ไร้ผล ลูกหลานต่างมีบุญมาวาสนาเกิด. อย่าเป็นวัวเป็นควาย. ฝ่าฟันเพื่อลูกหลาน. ต้องวิเคราะห์เจาะลึก รู้ซึ้งสิ่งใด. หนัก – เบา. ลาภยศสรรเสริญ เป็นเพียงปุยเมฆลอยผ่าน มั่งมีศรีสุข เป็นแค่งานเลี้ยงเฉลิมฉลอง. แค่พริบตาเดียว เส้นผมขาวโพนเต็มศรีษะ. เรื่องราวทั้งหลายผ่านไปราวหมอกควัน ไม่ควรเอาเป็นเอาตาย ทุกเรื่องราว. รกจิต หมองใจ. ทรมานกาย เปล่าๆ.
ขอมอบเคล็ดลับ ๑๐ สิ่งให้ชื่นใจ
๑.ใจเปิดกว้าง. ๒.คิดให้ตก. ๓.ทิ้งให้ได้. ๔.วางให้ลง. ๕.ยอมถอย. ๖.ให้อภัย. ๗.เห็นใจ. ๘.ละทิ้ง. ๙.ยินยอม ๑๐ มีคุณธรรม